Trust

Bu aralar izlemek için film bulamıyorum maalesef. Böyle 'ağır' konulara eğilen filmlerin çok çok güzel olması gerekiyor beğenmem için. Zaten daha önce birçok benzerleri, çok başarılı şekilde yapıldı. İnternette geçirilen zamana, sanal karakterlere aşırı bağlanmaya, ailelerin çocuklarına karşı tutumlarına, çocuk suistimali hakkında söyleyecekleri var filmin. Hepsi doğr;, anlattıkları, hep olan şeyler ama aynı zamanda bildiğimiz, izlediğimiz şeyler. Bu konularda hiç yeni bir şey eklemiyor/ekleyemiyor film. İlk yarısında evin büyük kızına odaklanmışken ve her şeyi çok daha net anlatırken; 2. yarısında babanın da öne çıkmasıyla, odağını kaybediyor sanki. Gerçek kesit gibi başlayan film, dram-gerilime doğru kayıyor. Her şey yine de güzel gidiyor diyebilecekken, filmin bitiminde "aslında bu adamlar çok uzakta değil. çocuğunuzun öğretmeni bile olabilir" gibi, işi (bana göre) ucuz bir duygu sömürüsüne dökmesi filmi benim gözümde bitirdi.

Oyunculuklar açısından gayet başarılı. Clive Owen tam bir aile babası olmuş. Kızının başına gelenlerden sonra daha da ön plana çıkmasıyla izlemesi keyifli bir hal alıyor. Başroldeki Liana Liberato zaman zaman açıklar verse de, başarılı olarak kabul edilebilir. Bu kadar ağlamasını gerektiren bir filmde daha etkili ağlamasını beklerdim ama olsun. Film hakkında bir şeyler okumadan izlemeye başladığım için, film boyunca kendisini Madeline Carroll (Flipped) niyetiyle izledim. Belki de o yüzden daha iyisini bekledim hep; bilemiyorum. Sonuçta TV'de gösterilse, anne-babaların oturup "vah vah" eşliğinde izleyebileceği bir film olmuş. Beni pek çekmedi maalesef.