2012 Oscar Aday Adayları 18 - Pankot ne e mrtov (Makedonya)

Makedonya'nın adayı bir kara komedi. 17 yıl önce dağılan grubunu, tekrar bir organizsyon için toplamaya çalışan Mirsa'nın hikayesini anlatıyor film. Grup üyeleri eski Yugoslavya ülkelerine dağılmış durumda ve ikna etmek için hepsinin ayağına gitmek zorunda. İzleyiciye yeni bir şeyler sunmuyor film. 'Yol filmi' açısından da, Balkanlarda yaşanan olaylar hakkında yaptığı iğnelemeler açısında da bilindik şeyler veriyor izleyene. Filmi sevmeyi kolaylaştıran, yarattığı karakterler ve punk kültürü. Zaman zaman ciddi konulara değinen, asıl amacın bence eğlenmek olduğu bir film. Başyapıt değil ama vakit geçirtiyor hem de eğlendiriyor.

Read more...

2012 Oscar Aday Adayları 17 - Tropa de Elite 2 - O Inimigo Agora É Outro (Brezilya)

Aylar önce afişini görüp, araştırmaya gerek duymadığım bir filmdi bu. Brezilya'nın oscar aday adayı olduğunu öğrenince izledim ve kızdım kendime bu kadar ertelediğim için. Bu afişten güzel bir şey beklemek mümkün mü? Her şeyi o kadar kaliteli ama afişi berbat. Neyse. 2 ana karakterimiz var. İkisinin de amacı aynı, topluma huzuru getirmek ve sistemdeki sorunları çözmek. Tek farkları kullandıkları yöntem. Biri şiddeti ve ölümü bir gereklilik olarak gören bir polis memuru. Diğeri ise şiddeti sevmeyen, insana insan olduğu için değer veren biri. Tek sorunları bu yöntem farklılığından da kaynaklanmıyor bu ikilinin. Polis memuru Nascimento'nun eski eşi, Fraga'nın yeni eşi. Farklılıklarını daha açılış sahnesinde hapishanede çıkan isyanı bastırmada gösterdikleri tutumlardan görüyoruz. Bu hapishane isyanının bastırılması, filmin asıl anlatmak istediği olaylara yol açıyor. Sorunun sadece uyuşturucu şebekeleri olmadığını, asıl sorunun içi çürümüş sistem olduğunu; sistemin, polis ve politikacılar tarafından nasıl kendi çıkarları doğrultusunda kullanıldığını anlatıyor film.

Böyle bir konuyu işleyen film yaptığınızda bunu mümkün olduğunca çok insana ulaştırmalısınız ki daha çok insan bazı şeylerin daha kolay farkına varsın. Bunun için de Hollywoodvari bir tarza sahip olmalısınız. Film Hollywood'a göz kırpıyor ama onun klişelerine kapılmaktan da kurtuluyor aynı zamanda. Ortaya yüksek tempolu, büyük bütçeli, teknik açıdan kusursuz ve anlatacağı çok değerli şeyleri olan bir film çıkıyor. Hikaye o kadar iyi kurgulanmış ki, karakterlere gereğinden fazla ilgi çekilmiyor hiçbir zaman. Böylece mesajını daha derinlere yerleştirebiliyor. Film çoktan IMDB Top 250 listesine girmiş. Şu an 244. sırada. Oscar üyelerinin dikkatlerini çekmemesi çok garip. Hem gişe başarısı sağlamış hem de bu kadar kaliteli bir filmin oscar adayı olmasını isterdim ben. En azından 9 filmlik listeye kalmalıydı diye düşünüyorum.

Read more...

2012 Oscar Aday adayları 16 - Sedamdeset i dva dana (Hırvatistan)

Sanırım oscar aday adayları arasında hem en çok sıkıldığım hem de sinemasal yönden en başarısız film buydu. Bazen güzel film olduğunu görsem de, sevmem ama bu film ikisini buluşturdu. Yönetmen Kusturica'dan fazla etkilenmiş sanırım(ki ben onu da pek sevmem). Kararakterlerin hepsi karikatürize, hepsi yüzeysel. Sanırım senarist yazdıklarını bir çocuğa okumuş ve daha sonra senarist ve bütün yazılı kaynaklar ortadan kaybolunca; çocuğun hafızasına başvurulmuş. Çocuk da aklına geleni, aklına geldiği sırada, öncesini atlayıp, sonuca odaklanarak, bence aklında 'böyle olsa daha güzel olur'lar ekleyerek anlatmış. Afişten de anlaşılabileceği gibi film 'hınzır' olma sevdasında. Bu hınzırlığı yaparken, küçük bir çocuk zekasından öteye gidemiyor. Ne yapmak istediğini 5. dakikadan sonra unutup, başka yönlere dalıyor. Aslında ağlanacak halimize gülüyoruz demek istiyor ama dramı hissedemiyorsunuz; çünkü ne olduğu belli değil. İsmini de, filmde kullanılan bir parçadan alıyor ve orjinalliği tamamlanmış oluyor. Benim içinse, bu sene izlediğim en özenti, en ne idüğü belirsiz oluyor.

Read more...

2012 Oscar Aday Adayları 15 - Miss Bala (Meksika)

Filmin afişini gördüğüm an sevmiştim. Afiş filmi izlemeden ona karşı olan tutumumu etkiliyor. Belki afişi beğenmemin yardımıyla, filmden büyük zevk aldım. Oscar aday adayı filmleri bitirdikten sonra filmin yönetmeni Gerardo Naranjo'nun diğer filmlerini de izlemeyi düşünüyorum. 'Miss Bala' birkaç türün iç içe girdiği bir film. Kabaca politik-aksiyon-gerilim filmi denebilir. Herhangi bir kızın hikayesini anlatır gibi başlıyor film. Güzellik kraliçesi olmak isteyen bir kızı, Laura'yı anlatıyor. Laura'nın tesadüfen bulunduğu mekan, uyuşturucu şebekesi tarafından basılıyor ve neredeyse içerideki herkes öldürülüyor. İzleyene Laura'nın başından geçen bu olayın arkadaşını kaybetmiş olmasından öte bir anlam taşımadığı izlenimi verilse de; işler pek öyle yürümüyor. Arkadaşı aramaya çalışan Laura, kendisini bu uyuşturucu şebekesinin tam göbeğinde buluyor.

Meksika'daki uyuşturucu savaşını Laura'nın gözünden anlatıyor film. Sadece bu bakış açısını yakalayabilmesi bile alkışı hak ediyor. Daha ilk 10 dakikanın sonunda yükselttiği tempoyu hiç düşürmüyor. Filmin çok iyi ayarlanmış süresi, kafa yormayı gerektirmeyecek şekilde açılan ve kapanan senaryosu sayesinde bu yüksek tempo izleyeni yormuyor. Filmin yormamasının bir başka nedeni ise kamera kullanımı. Çoğu zaman tek seferde çekilmiş sahnelerde, Gus Van Sant tarzı takip eden, olduğu yerde dönen ya da ana karakterine yapışıp kalan kamera açıları kullanılmış. Kamera hareketlerindeki akıcılık, filme de yansımış. Eksik kalan ya da fazla anlatılmış bir şey olduğunu düşünmüyorsunuz. Sonuçta yönetmen etkisinin fazlasıyla hissedildiği, modern bir film çıkmış ortaya. En azından son 9 film arasına seçilmemiş olması büyük ayıp. Bana kalsa son beş film arasına bile girmesi lazım, o ayrı.

Read more...

2012 Oscar Aday Adayları 14 - Go-ji-jeon (Güney Kore)

Güney Kore'nin oscar aday adayı da bir savaş filmi. Sanırım aralarında 'savaş filmi' etiketini en fazla hak eden de bu. Güney Kore - Kuzey Kore savaşını anlatıyor film. Savaş sırasında görüşmelere geçilmiş. Bir şekilde anlaşıp, sınırlar çizilmek isteniyor ama bir yandan da savaş devam ediyor. Sınır konusunda anlaşamamalarının büyük bir nedeni de, büyük bir öneme sahip olan bir tepe. Bu tepeyi elinde bulunduran daha avantajlı oluyor. Bu yüzden tepe sürekli el değiştiriyor. Tabi bu el değiştirmeler sırasında iki taraf da büyük zayiatlar veriyor. Orada savaşan askerler de değişmeye başlıyor. Güney Kore tarafında şüpheli olaylar olmaya başlayınca; cephedeki olayları araştırmak amaçlı bir asker oraya gönderiliyor.

Fİlm başladığında saf bir savaş filmi havası veriyordu. İlk dakikalardan sonra açıklaması olmayan bir kaç olay yaşanınca; filmin daha çok 'zeka oyunu' tarafının ağır basacağını düşündüm ama bu hali devam etmedi ve yine sıradan bir savaş filmine dönüştü. Yapımcısı gerçekten büyük paralar harcamış. Öncelikle çok başarılı bir set kurulmuş. Sanat yönetmeni görevini fazlasıyla yerine getirmiş. Kamera yönetimi ve renkler konusunda da hiçbir sorun yok. Sorun yeni bir şey olmaması. Bu filmi 10 sene önce yapsalar, belki iyi bir film olarak sayılabilir ama 2011 için çok sıradan kaçıyor. Savaşa başka yönlerden bakmak gerekiyor artık günümüzde. Bu tarz filmler, dertlerini anlattığı insanlar tarafında tabi ki çok sevilecektir ama onların dışındakiler için çok etkileyiciliği olmayan filmler. Yine de o kadar hakkını yememek lazım. Başarılı bir film sonuçta ama benim ilgimi çekmiyor maalesef.

Read more...

2012 Oscar Aday Adayları 13 - As If I am not There (İrlanda)

Oscar'a savaş veya savaş sonrası ile ilgili filmlerle katılmak kaldırılsın bence. Sinemanın değinmesi gereken konular bunlar ama gerçekten o konuya değinmek isteyip, bunu da başarılı bir şekilde yapınca güzel oluyor. Türk dizilerinden bir adım dahi ileri gidemeyen filmler soğutuyor insanı. Filmin yönetmeni Juanita Wilson daha önce kısa film dalında oscar adaylığı almış. İzlemedim ama büyük ihtimalle başarılı bir filmdir. Keşke kısa film çekmeye devam etseymiş. Filmin süresi uzadıkça konu ve izleyicinin dikkati dağılıyor, zaten neredeyse olmayan etkileyiciliği iyice azalıyor. Belki bir nebze olsa da, son sahnelerde tekrar içine çekmeyi deniyor ama o da yetersiz kalıyor. Bosna savaşında, köylerden toplanan kadınlara uygulanan tecavüz ve şiddeti konu alıyor film. Bunu anlatmak için de, bir köye geçici öğretmen olarak atanan Saraybosna'lı bir kızı odağına yerleştiriyor. Gördükleri şiddet ve uğradıkları tecavüzler üzerine, bütün bu yapılanları değiştirmeye(!) çalışıyor. Senaryosu çok havada kalmış bir film. Özellikle giriş kısmı çok çabuk olup bitiyor, bu da izleyenin ana karakterin profilini çıkaramamasına neden oluyor. Doğru düzgün tanıyamadığımız bir karakterin yaptıklarını anlamdırmak da haliyle zor oluyor. Seyirciyi etkilemek ve kendi tarafına çekmek için bir çok malzemesi var elinde ama yönetmen çok basit birkaç şeye başvuruyor ve yönetmenini denedikleri maalesef beni heyecanlandırmıyor. Snijeg böyle bir konu klişelere düşmeden nasıl anlatılır gösteriyordu. Yönetmen niye bu konuya eğilmek istedi bilmiyorum ama sanırım dersini çalışmadı pek. İrlanda'dan daha anlamlı bir film bekliyordum nedense; üzüldüm. Yönetmen savaş sırasında tecavüze uğrayan kadınların hamile kalması ve bu çocukları doğurup-doğurmama kararları üzerine bir kısa film yapsaymış daha başarılı olurmuş. Son sahnelerde bunu hissettim ben. Yani bilmediğini değil, daha evrensel diyebileceğimiz bir konuyu işlemeliymiş.

Read more...

2012 Oscar Aday Adayları 12 - Jin líng shí san chai (Çin)

Artık her ne kadar her şey iç içe geçmiş, hiçbir şey birbirinden kesin çizgilerle ayrılmıyor olsa da, her kültürün hayata bakışı farklı. Bu yüzden değişik kültürlerin filmlerini izlemeyi seviyorum. Çin belki de bana en farklı gelebilecek ülkelerden, o yüzden filmi izlemeye büyük bir iştahla oturdum. Bu iştahın diğer nedenleri ise filmin Altın Küre adaylığı ve Christian Bale'in oynamasıydı. Belki de fazla beklenti yüzünden ama filmi zor bitirdim desem yeridir. Filmin yönetmeni Yimou Zhang'ın daha önce oscar adaylığı var. Hero'yu lisedeyken ayıla bayıla izlediğimi hatırlıyorum. Sanırım bu filmiyle de oscar adaylığı almak istemiş. İzlediğimiz sanki bir Çin filmi değil de, Hollywood'dan çıkmış herhangi bir savaş filmi. Baş role koyduğu Amerikalı oyuncu, umursamaz/ayyaş adamın kahraman olması, kişilerin göründüklerinden farklı olmaları vb. klişeler kullanılarak oscara oynanmış tam olarak.Maalesef ancak Meltem Cumbul'un bile eş-dost kıyağıyla sahneye çıkabildiği, ödüllerde adaylık alabilmiş. Güzel yanları da var. Güzel çekilmiş, güzel oynanmış(Christian Bale'i pek beğenmedim sadece) bir film bu. Teknik ayrıntılar konusunda hiçbir sıkıntısı yok ama her şey teknik değil ne yazık ki. Japon-Çin savaşında, Japon askerlerinin yaptığı katliamı bence çok daha naif bir şekilde anlatabilirlerdi. Her şeyi bu kadar formüle etmeleri ben uzaklaştırdı filmden.

Read more...

2012 Oscar Aday Adayları 11 - Svinalängorna (İsveç)

İsveç'in adayı Venedik Film Festivali'nden iki ödülle dönmüş olan, Pernilla August'un ilk uzun metraj filmi Svinalängorna. Hakkında söylenecek fazla bir şey olmayan filmlerden bu. Klasik bir hikayesi var. 1970li yıllarda küçük bir kız olan Leena'nın büyüme hikayesini ve yıllar sonra, ölmekte olan annesine yaptığı ziyareti içiçe anlatıyor. Alkolik bir baba, yapacak fazla bir şeyi olmayan anne ve neredeyse her şeyden habersiz bir küçük kardeş. Anne ve babasının yaptığı tek şey içmek olunca, kendisi ve küçük kardeşini büyütmek Leena'ya kalıyor. Bütün olan bitenler arasında o sadece kardeşine ve yüzmeye sarılıyor. Aradan geçen yıllarda Leena, ailesine dair her şeyi hayatından çıkarmaya çalışıyor. Ne kocası ne de iki çocuğu ailesi hakkında bir şey bilmiyor. Hastanedeki annesinden gelen telefon üzerine, tüm aile ziyarete çıkıyorlar. Geçmişe ait detaylar, annesiyle olan diyalogları Leena'nın daha çok şey hatırlamasına ve annesiyle yüzleşmesine neden oluyor. Anlaşılacağı üzere film ağır dram içeriyor. Klasik bir hikayesi var ama bunu kullanışı başarılı. İleri-geri kurgusu tempoyu ayakta tutmayı ve izleyeni meraklandırmayı beceriyor. Öne çıkan en büyük artısı ise oyunculuklar. Başrolde Noomi Rapace ve onun çocukluğunu canlandıran Tehilla Blad çok dengeli oyunculuklar sergiliyorlar. Kendileri için yazılmış karakterin derinlikli olması da buna etki etmiş olabilir tabi. Baş karakteri haricinde karakter yaratmakta ise başarısız oluyor film. Hakkında daha fazla şey bilmemiz gerektiğini hissederken, çoğu karakter Leena'nın yanında taşıdığı bir aksesuarı andırıyor. Sonuçta ortaya ajitasyon yapmaktan kaçınan, iyi niyetli bir film çıkmış ama çok başarılı olduğu söylenemez. Yine de izlenmeyi hak ediyor ama oscarı kesinlikle değil.

Read more...

2012 Oscar Aday Adayları 10 – Morgen (Romanya)

Son yıllarda oldukça iyi filmler çıkıyor Romanya sinemasından. Çoğu festivalde yer buluyorlar, birçok da ödül alıyorlar. ‘Morgen’ ödül kazanmamış ama tam bir festival filmi. Almanya’ya gitmek isteyen bir Türk göçmenin ona ‘yardım edenler’ tarafından Romanya’da bırakılması ardından yaşananları anlatıyor film. Göçmenin hikayesini değil, onu bulup, yardım etmeye çalışan bir Romanyalı’nın hikayesini anlatıyor. Zaten dertli olan başına, bir dert daha ekliyor Nelu. Çeşitli yöntemlerle sınırı geçmesine yardımcı olmayı deniyor. Taraftar grubuna katılıp, ülke dışındaki deplasmana gitmeyi de deniyorlar, yol işçilerine katılıp sınır kapısından geçmeyi de. Göçmenlere uygulanan bu tutuma ve Avrupa Birliği’nin sınır kurallarına eleştiri getiriyor. Hikayesine gerçekten inandıran, karakterlerini sevdiren ve empati kurmayı kolaylaştıran bir yapısı var filmin. Sıradan insanların hayatlarına çok gerçekçi bir şekilde ışık tutuyor. Onların dertlerini, sorumluluklarını, eğlencelerini vs. iyi gözlemlemiş ve başarılı bir set oluşturmuşlar. Özellikle sanat yönetmenini tebrik etmek gerekiyor. Göçmen sadece Türkçe, Nelu da Romence konuştuğu için gürültü sahneler ortaya çıkmış ama dili anlamasalar da, birbirleriyle anlaşıyorlar. Bütün bunların dışında ‘insan olmaya’ da değiniyor film. Günümüzde yardıma ihtiyacı olan birini görünce başına bela almamak için görmezden gelen ve yakınından dahi geçmeyen insanlara, insanlığı öğretiyor biraz da. Kaçak göçmen olduğu için hapse atılması istenen Behran için, “Bu adam size ne yaptı?” diye haklı bir şekilde soruyor polise. Ne yazık ki sadece onun bu duruma kafa tutmasıyla hiçbir şey değişmiyor ve polisler bir hayvan gibi ‘avlamaya’ devam ediyor kaçak göçmenleri. İtalya’nın da Oscar aday adayı (Terraferma) bu konuyu işliyor ama ne bu kadar samimi ve özgün ne de insancıl olabiliyor. Gösterişli bir film olmadığından dolayı son dokuz film arasına, dolayısıyla da son beş filme kalamadı ama izlenmeyi hak eden filmlerden ‘Morgen’.

Read more...

2012 Oscar Aday Adayları 9 – Jodaeiye Nader az Simin (İran)

İstanbul Film Festivali’nde beraber film izleyelim diyen arkadaşıma Cuma günü için 11.00 ve 13.30 seanslarına bilet almıştım. İlk film çok çok kötü çıkınca, ikinci film yani ‘Bir Ayrılık’ için “Bu çok iyi bak, izlediğin en iyi filmlerden olacak” dediğimi hatırlıyorum. İyi çıkmasını bekliyordum; sonuçta Berlin’den büyük ödülle dönmüş bir filmdi ama gerçekten hafızamdan silinmeyecek sahnelerle dolu, bu kadar başarılı bir film beklemiyordum. Asghar Farhadi’nin bir önceki filmi ‘Darbareye Elly’ de iyi eleştiriler almıştı ama izlememiştim nedense. Onu da izledim daha sonra ve ona da bayıldım. Neyse, ‘Bir Ayrılık’a dönecek olursak; bu senenin en çok konuşulan filmlerden biri sanırım. İzleyip de beğenmeyen çok fazla insan olacağını sanmıyorum. Daha filmin başlangıcında yükselen tempo, hiç düşmüyor. Seyirciyi kendisine bağlıyor ve film boyunca düşünmeye zorluyor. Sadece izlediğiniz filmlerden değil kesinlikle. Sevmeye başladığınız karakteri beş dakika sonra sizin gözünüzde düşürüp, yirmi dakika sonra ise “ama aslında nedeni varmış” dedirtebiliyor ve sonra yine aynı döngüyü uygulayabiliyor. Karakterleri sütten çıkmış ak kaşık ya da şeytanın ikizi olan filmlerden değil, karakterleri insan olan bir film bu. Dünyanın neresinde olursa olsun insan hep aynı düşüncesini pekiştiriyor. Din konusuna giriyor, adalete el atıyor, ilişkilere değiniyor, kısacası insana dair her türlü duyguyu işliyor denebilir. Ustaca yazılmış bir senaryosu, izleyeni merağa sürükleyen ve sürekli şaşırtan bir kurgusu var. Senaryo ve kurgudaki bu başarı filme dinamik bir özellik katmış. Nasıl bittiğini anlamıyorsunuz. Bu akıcılığının bir diğer mimarı ise oyunculuklar. Bütün oyuncular ödüllük performanslar sergiliyorlar ama sanırım senaryo ve filmin genel başarısından ötürü biraz geri planda kaldı oyunculuklar. Hakkında söyleyecek çok şey var ama bi’ tanesini yazmak isterken, diğeri geliyor aklıma; bir türlü yazamıyorum. Kısacası Oscar’ın en büyük favorisi ve senenin en iyi filmlerinden biri.

Read more...

2012 Oscar Aday Adayları 8 – Sykt Lykkelig (Norveç)

Kuzey Avrupa’dan çıkan filmlere karşı nedenini tam anlatamadığım bir sempatim var. Bu beğenim benim izleme fırsatı bulduklarımın genelde en iyi örnekler olduğundan ama olsun. Onların kullandıkları renkler, hayata bakışları, mizahları farklı ve samimi geliyor bana her seferinde. ‘Sykt Lykkelig’ de benim yüzümü kara çıkarmadı. İlişkiler üzerine yapılmış başarılı bir dram-komedi, bir kara mizah. Kara mizah derken ‘Olacak o kadar’ gibi bir şey gelmesin aklınıza. Norveçli, tek çocuklu, sorunları olan bir çift ve onların hemen yanındaki eve taşınan Danimarkalı, görünüşte ‘mükemmel’ çiftin ayrı ayrı ve giderek iç içe giren ve sonraları karmaşıklaşan ilişkilerini anlatıyor film. Çok başarılı bir senaryosu var. Aslında her şeyi gözler önüne seren ama ilk izleyişinizde çözemeyeceğiniz detaylar çok akıllıca. Klasik karakter özellikleri kullanarak aslında bambaşka karakterler yazmış senarist. Yönetmen ve oyuncuların başarısı ile birlikte güzel işleyen bir film çıkmış ortaya. Filmi izlemeye başladığınız zaman, klasik bir hikaye gibi gelmesi çok normal ama göründüğünden çok daha derin bir hikayesi var bence. İlişikiler üzerine konuşurken film, bir yandan da çocukları kullanarak direkt mesajlar vermeyi de ihmal etmiyor. Anne-babanın ilişkisinin çocukları nasıl etkilediğini gösteriyor ama hiçbir zaman çocuklar üzerinden ajitasyon yapmıyor. Bu noktada benim bir kez daha gönlümü alıyor. Değinilmesi gereken bir noktada filmin müzikleri. Bazı Avrupa filmlerinde İngilizce şarkı seçimi yakışmıyor ama burada anlatılan hikaye çok daha evrensel, o yüzden yakışmış müzikler. Filmi izleyen çoğu kişinin, film bitiminde müziklerini araştıracağını düşünüyorum. Sonuçta son beş film arasına kalamadı ama keşke kalsaydı. Bu tarz filmlere daha çok önem verilmeli bence.

Read more...

2012 Oscar Aday Adayları 7 – Violeta Se Pue A Los Chielos (Şili)

Yabancı film dalında oscar aday adaylarını izlemek için aday listesini açtığımda gözüm ilk olarak Şili’yi aradı. Öyle çok fazla Şili filmi izlemedim ama birkaç senenin adaylarını izlemiş ve beğenmiştim. Genelde ‘ödül alabilecek’ filmler yerine küçük bütçeli, bağımsız filmleri göndermeyi seçiyorlar; ve hoşuma gidiyor bu durum. Oscar adayı olan ‘Pina’ gibi bu film de, bir sanatçıya ithafen yapılmış. Yalnız bu filmde belgesel tarzı uygulanmamış. Şilili sanatçı Violeta Parra’nın hayatını anlatıyor. Tanımlamanın zor olduğu biri Violeta Parra. Bir müzisyen, bir şair, bir ressam ve daha nicesi. İçinden gelen her şeyi yapıyor. Yaptığı her işte de başarılı oluyor çünkü yaptığı her şeyi insanlar için yapıyor ve içinden geldiği gibi yapıyor. Kişilik olarak çok günlük hayatta gördüğümüz insanlardan çok uzak. İnsanların genelde aradıkları şeylerle işi yok onun. Para ve güç aramıyor, aşk ve daha güzel şeyler arıyor sürekli. Ruh hali her an değişebiliyor; çocuklarını bile geride bırakıp, yapmak istediğini yapmaya gidebiliyor. O hep yaptığı işte daha iyi olmayı ve yaptığını daha çok insana anlatmaya çabalıyor. Eksikliğini hissettiği, onun için en önemli şey ise aşk. Hakkında şarkılar yazıp, söylese, resimler yapıp, nakışlar dikse de, aşksız olmuyor. Violeta Parra böyle biri ve onun yaklaşık 50 yıllık hayat hikyesine konuk oluyor yönetmen. Bunu sürekli yanında duran bir arkadaşıymış gibi, mesafesini arttırmadan yapıyor. Ben beğendim filmi ama bir başyapıt değil kesinlikle. Filmlerde olaylardan başka şeyler arayanların daha çok seveceği, güzel bir film. Daha çok Şili filmi izlemek gerekiyor sanırım.

Read more...

2012 Oscar Aday Adayları 6 – Pina (Almanya)

Fransız sineması daha çok övülse de, ben Alman sinemasını nedense bir tık daha önde görüyorum. Neredeyse her sene oscar yarışına iddaalı bir film gönderiyorlar. Keza bu sene de öyle. Pina Bausch’u anmak adına yapılan müzikal-belgesel, bir çok festival gezdi, birçok ödül, bol bol da övgü aldı ve sonunda oscar adayı olmayı başardı. Ben filmde izlediğimiz tarzda bir dans türüne alışık değilim, pek alışmasam da iyi olacak sanırım. Türkiye’de izleme fırsatı bulabileceğimi pek sanmıyorum. Alışık olmamama rağmen, filmden inanılmaz zevk aldım. Belgesel türünün de pek fanı olmadığımdan dolayı, bu filmi izlemeyi sürekli erteliyordum. Şimdi biraz kızıyorum kendime bu yüzden. Dansçıların canlandırdıklarını sahneler çok duygu dolu, çok gerçek ama onun dışında bu tarz danslardan zevk almayan biri bile filmi zevkle izleyebilir. İnanılmaz akıcı bir kurguya sahip. İçinde bulunan herkesin gerçekten bu işe inandıkları çok belli ve bu performanslarına da yansımış. Sadece işini iyi bilen bir grup insan böyle güzel bir film yapamaz bence. Gerçekten bu filmi yapmak istedikleri belli ve bu samimiyet filmi beğenmemdeki en büyük etken. Evet film çok güzel, hatta büyük ihtimalle geçtiğimiz senenin en iyi filmlerinden biri ama karşısında çok büyük bir rakibi var, ‘Bir Ayrılık’. Bu yüzden ödül şansını düşük görüyorum ama yabancı film kategorisinde sürprizler olabiliyor. Geçtiğimiz senelerde bolca oldu bu tarz olaylar. Ödülü ‘Bir Ayrılık’a vermezlerse inşallah ‘Pina’yı seçerler.

Read more...

2012 Oscar Aday Adayları 5 – Pa Negre (İspanya)

İspanyol sinemasını seviyorum sanırım. Her türlü konuda güzel film çıkartıyorlar ama yaşadıkları iç savaş dönemini anlatan filmleri hep ön plana çıkıyor. O yüzden oscar aday adayının yine bu konuda olması abes kaçmıyor hatta ‘Katalanca’ bir film göndermeleri benim için büyük sürpriz oldu. Randevu İstanbul’da gösterildi ‘Pa Negre’. Son beş film arasına kalamadı, zaten öyle çok alkışlanacak bir film de değil ama izlenebilir. Yine çocuk üzerinden anlatılan bir savaş hikayesi. Aslında savaşın sonrasını anlatıyor. Biraz zengin-fakir işlerine giriyor, biraz da soyut kavramlara giriyor; hafif çorba yapıyor sanki. Aralarına belirgin bir çizgi çekemiyor bir türlü. Bir ordan bir burdan anlatıyor. Yönetmenin katmaya çalıştığı fantastik hava çok yakışmış filme. Görüntüler, geçişler filmin anlattığı zamanlara iyi oturmuş. Oyuncular açısından ise maalesef çok şansızmış yönetmen. Bir-ikisi hariç sağlam ve tutarlı bir performans sergileyen yok. Belki de senaryonun dengesizliğinden olabilir ama hepsi bir karakter oluşturmaktan çok, sadece senaryoda yazanı oynamaya çalışmış gibi. Sonuçta filmin son beşe kalmaması normal; izleyicisine pek bir şey sunmuyor yeni olarak.

Read more...

2012 Oscar Aday Adayları 4 - Los colores de la montaña (Kolombiya)

Kolombiya’nın seçimi de, pek bir özelliği olmayan, sırtını içerdiği politik konusuna dayayıp, ödüller bekleyen bir film. Türkçe altyazısında ‘Gökkuşağı Dağı’ olarak çevirilmiş ama ‘Dağın Renkleri’ anlamına geliyor ismi. Bizlere pek yabancı olmayan olaylar yaşanıyor aslında filmde. 80li yıllarda Güneydoğu’da yaşanan olaylara çok benziyor. Ülkede iç savaş var, köylerde yaşayanlar ise gerilla ve asker arasında kalmış. Tarafsız kalmanın imkansız olduğu zamanlar. Bunları anlatırken de, küçük bir çocuğun dünyasına konuk oluyor film. Artık bu tarz filmleri çocuk ağzından anlatmak farz oldu. Başka türlü yapınca yeteri kadar dramatik olmuyor herhalde. Filmi ‘acıklı’ hale getirmek için fazla kasmışlar. Mayınlı bölgeye kaçan çocukların topu, gerilla abisinin kardeşine gönderdiği mermiler, köylerinden göç etmek zorunda kalan çocukların okuldan bir bir ayrılması gibi olaylar çok yapmacık duruyor filmde. Aslında bu olaylar ‘klasik’ olarak da nitelendirilebilir herhangi bir filmde ama klasik ile klişe arasındaki çizgiyi bayağı fazla geçmiş ne yazık ki. Yönetmenin çocuk oyunculardan aldığı verim de pek iyi sayılmaz. Kimi zaman inandırıcı olabilirken, kimi zaman da filmden kopmaya neden olabilecek kadar yavaş ve kötü performanslar var. Sonuç olarak vasat bir film çıkmış ortaya. Kolombiya’nın filmin politikliğinden medet umarak göndermesi biraz basitçe kaçmış. İzlenmese bir şey kaybedilmeyecek bir film.

Read more...